एक होती कळी
खोलत नव्हती पाकळी
जाऊन तिच्या जवळी
म्हटले तिला खुळी
कळी हलकेच हिरमुसली
मग कहानी सांगू लागली
"किरणास आजवर न बिलगली
भ्रमरासोबत कधी न गुणगुणली
फुलण्याची आशा मनीच कोमेजली"
.
.
तिला म्हटले "अग खुळे
निट उघड डोळे
नि बघ जग वेगळे
तुझ्याहूनही दु:खी सगळे
तरी फुलवी सुंदर मळे
जगण्याचे तंत्र त्यांस कळे"
.
.
पाहुन तिच्याकडे पुन्हा हसले
तुझ्यासारखी मुङ होते म्हटले
’फुलण्याचे’ कर्तव्य उमगले
भ्रमराचे वेड मग पळाले
.
.
कळीला जगण्याचे ’सारं’ समजले
तिचे शंकानिरसन झाले
हलकेच तिने अभिवादन केले
कळीला तेव्हा मी फुलताना पाहीले....!!
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा